Juliusz Marylski, czyli nasi we Francji

Witam po świątecznej przerwie. Pora brać się do pracy. Dzisiaj przeniesiemy się do początków XIX w., kiedy przyszedł na świat w Brochowie Juliusz Marylski. Dokładnie 22 grudnia 1811 r. 

Uczestnik powstania listopadowe w randze podporucznika. Należał do korpusu Józefa Dwernickiego i razem z nim brał udział w bitwie pod Boremlem (18-19 kwietnia 1831). Pod koniec kwietnia 1831 r. przedostał się razem z Dwernickim do Galicji, ale został tam internowany przez Austriaków. W maju udało mu się zbiec z Maszny Dolnej i wrócić do Królestwa. Tam został włączony w szeregi 1 Pułku Jazdy Augustowskiej. W październiku przedostał się do Prus razem z gen. Maciejem Rybińskim, ale tam został ponownie internowany. Po upadku powstania trafił ostatecznie do Krakowa i tam spędził pięć lat. W 1836 r. władze austriackie kazały mu opuścić Galicję. W marcu 1836 r. przybył do Paryża. Mieszkał w Bordeaux, gdzie w 1837 r. wstąpił do Braterskiego Związku Polaków. W październiku 1838 r. przeprowadził się do Lyonu. W 1840 r. został przyjęty do Towarzystwa Historyczno-Literackiego, a w 1862 r. Stowarzyszenia Podatkowego. Jego pierwszą żoną była Szkotka Henriette O'Brien Thomson, z która miał synów Artura Roberta i córkę Blanche. Ożenił się powtórnie z Florentine Leesen. Zmarł 22 kwietnia 1888 r. w Brukseli. Jeden człowiek, wiele dokonań i przeżyć, ale nie zapominajmy, że ten człowiek był od nas. 

P.S. Juliusz Marylski był bratem Eustachego Marylskiego (1804-1871), który był na pensji u Mikołaja Chopina (tak, znowu Chopin). Eustachy jest autorem Pamiętnika, który stanowi najpełniejszy opis stancji Chopinów i ich codziennego życia. 

[Opracowano na podstawie Bielecki Robert, ,,Słownik biograficzny oficerów Powstania Listopadowego. T. 3, L-R'', Warszawa 1998]