Może dla niektórych wydawać się to niemożliwe, ale tak... Przy kościele w Brochowie mieli osiedlić się bernardyni. Na kongregacji zakonnej 1 V 1661 r. w Łęczycy omawiano sprawę przyjęcia parceli pod budowę klasztoru przez niejakiego Gorajskiego. Zarząd bernardyńskiej prowincji propozycję przyjął, ale z powodu różnych trudności ostatecznie budowa klasztoru nie doszła do skutku.
Fakt zainteresowania się bernardynów propozycją założenia klasztoru w Brochowie daje do myślenia. Przypomnijmy. Bernardyni, należący do grupy zakonów żebrzących, osiedlali się zazwyczaj w miastach. Fakt ten może oznaczać, że Brochów mógł być w tym okresie dobrze rozwiniętym ośrodkiem. Jest to tym bardziej prawdopodobne, iż w swojej historii Brochów miał epizod z prawami miejskimi (1667 r., ale o tym później). Co prawda, lokacja nie powiodła się, ale niewątpliwie daje do myślenia. Kto wie, jak dzisiaj wyglądałby krajobraz brochowski, gdyby bernardyni zbudowali jednak klasztor w Brochowie...
[Opracowano na podstawie Klasztory bernardyńskie w Polsce w jej granicach historycznych : dzieło zbiorowe, pod red. Hieronima Eugeniusza Wyczawskiego, Kalwaria Zebrzydowska 1985]
Braciszkowie sporo stracili bo Brochów to miejsce nader urokliwe :)
OdpowiedzUsuń